نامه سوخته های: عاشق

رفتن دلیل نبودن نیست!!!

در آسمان تو پروازمی کنم عصری غمگین وغروبی غمگین تر در پیش روی من بیزار از خود و از کرده خویش  دل نا مهربانم رابه دوش می کشم تا آ ن سوی مرزهایاانظبارپنهانش کنم.دراوج نیزارهای پشیمانی برفهای سیاه وسرگردان که با مندریک طایفه اند سلام می کنند توباور نکن اما من عاشقم!رفتن دلیل نبودن نیست 
درغروب آسمان توشاید بی تودر شب خویشتن چگونه گم شوم تورا تافردا تا سپیده
باخود خواهم برد بی تو وبایاد خواهم مرد تو باور نکن اما من عاشقم!!!!!!!!!!!!
شاید!!!

من به دنبال اتاقی خالی روز هاست می کردم تا از این جا بروم.من به دنبال اتاقی خالی که از دل پنجره اش عطرگلبوته شبنم زدهایی می گزرد که از دل پنجره اش ناله سوز نی غم زده ایی  می گزرد روزهاست می گردم تا از این جا بروم!
شاید!!!

برایت شاید!!!

ز دست  تو به کوهستان غم باید سفر کرد به دنبال تو تا خورشید باید رفت به پیش پای تو شاید!یک مشت خاک بی بها گردد برای  قلب تو نمی دانم که بعد از سالهای سخت ودشوار  که بعد از روز های گرم وشیرین زمان مردنم در آغوش توجانم را خدا می گیرد  یا آرزودرلطف تو می میرد!
شاید!!!

بارها باید بگویم که دررگهایم من جاری شدی چون خون که از ساختی بار دگر من مجنون شاید از شکوه عشق خانمان سوز برایت بارها باید قسم ها یاد کرد

من به دنبال گلیمی ساده سقفی از چوب وحصیر سر دری افتاده من دنبال هوای خنک وآزادی ودر پنجره ای  باز به یک آبادی روزهاست می گردم تا از اینجا بروم! من به دنبال هوایی خنک نه چنان آلوده روزهایی نه چنان پزمرده روز هاست می گردم تا از اینجا بروم  من به دنبال اتاقی خالی کز سر کوچه آن جوی آبی چشمه ایی می گزرد تا به هر عصر به عصر مرا به تماشا ببرد!!

(روزها ست می گردم تا از اینجا بروم)